 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
І расколаты, звон не забудзе ніколі свой голас.
Я апошняя ў сьвеце, хто Вежу збудуе сваю.
Па нябёсах чужых залатое пракоціцца кола,
А карэта мая спачывае ля брамы ў Раю.
Басанож, басанож па аскепках люстэрак і мараў,
Па халоднай зямлі, у якой цяжка выкапаць дол.
А камусьці здаецца – я мякка ступаю па хмарках,
І ліхтар нада мной клапатлівы трымае анёл.
Ні крыжа і ні крылаў – жаночыя вузкія плечы.
І каму ты пакажаш палаючы ў сэрцы агонь?
Невыносны мой боль, і нябачны, і, можа быць, вечны...
Але я – ці хачу назаўсёды пазбыцца яго?
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
